Paskowy naped luxman PD-300 pojawil sie na rynku w roku 1981 i byl produkowany przez nastepne cztery lata. Gramofon byl sprzedawany w Japonii jak rowniez w Europie oraz w Amerce. Na rodzimym rynku japonskim za naped trzeba bylo zaplacic 165.ooo JPY , w Europie ( Niemcy ) placono w tym czasie ok. 2500,00 DM , w bardzo popularnej konfiguracji z ramieniem SME 3009 Mk.II gramofon kosztowal ok. 3200,00 DM.
Plinta o wymiarach 490 x 390 x 200 mm i wadze 18 kg wykonana byla w typowej dla Luxmana stylistyce , od gory plyta z szczotkowanej blachy aluminiowej zawarta w drewnianej ramce wykonanej ze sklejki sosnowej. Gramofon PD-300 jak rowniez pozostale napedy tej serii wyroznia zastosowanie ukladu VDS (Vacuum Disc Stabiliser) zapewniajacy przyssanie plyty vinylowej do talerza gramofonu za pomoca podcisnienia wytworzonego pomiedzy obydwoma plaszczyznami.
Gramofon napedza bardzo ciekawy bezszczotkowy silnik pradu stalego Firmy Pioneer PHM-6102F-M01 o napieciu 20V Rotor silnika wykonany jest w technologii bezsegmentowej , aby uniknac dodatkowych wibracji konstruktorzy zdecydowali sie na 10-cio krotna redukcje predkosci obrotowej (w stosunku do predkosci rotora silnika ) na osi talerza gramofonu.
Talerz o wadze 3,5 kg i srednicy 30 cm wykonany jest metoda cisnieniowa z aluminium . Na dolnej powierzchni znajduje sie odlana skala stroboskopowa w formie prostokatow. W srodku na stronie wewneterznej widac uszczelke systemu VDS. Na powierzchni zewnetrznej talerz posiada dwie gumowe lamele uszczelniejace powierzchnie kontaktu talerza z plyta gramofonowa.
Luxman PD-300 wyposazony jest podobnie jak wyzsze modele Micro serii BL w uklad antyrezonansowy polegajacy na sztywnym polaczeniu mocowania lozyska glownego talerza gramofonu z mocowaniem bazy ramienia. Polaczenie to ma forme odlanej cisnieniowo z aluminium „nerki” , ktora zawieszona jest wewnatrz plinty na trzech regulowanych sprezynach ( podobny system zastosowano np. w modelu Micro BL-111). Calosc zapewnia izolacje tego ukladu od pozostalej czesci plinty co zapewnia znaczaca redukcje wibracji.
Dodatkowo w specjalnej komorze znajdujacej sie pod mocowaniem osi talerza znajduja sie obciazniki stabilizujace drgania wanikajace z ruchu obrotowego.
Nogi gramofonu sa moim zdaniem konstrukcja niezbyt udana ( praktycznie to tylko krazki z pelnej gumy ) i zasluguja na wymiane na cos ” lepszego „.
Wylacznik glowny oraz pokretla sluzace do ustawiania obrotow talerza znajduja sie na spodniej plycie plinty. Przelacznik zakresu pracy 33,33 /45 wbudowany jest w lewym dolnym rogu.
Naped moze byc wyposazony dwie serie baz (Mount) : seria TF o wadze 260 gr jest wykonana z aluminium oraz seria TG o wadze 1200gr wykonana jest z gunmetal .
Obydwie serie posiadaja cztery warianty otworow montazowych dla nastepujacych ramion :
-MT-(Stax ,Micro, SAEC , Dynavector , Grace G-704 oraz G-714,Ortofon).
-LH-(Victor , Technics , Audio Craft , Micro MAX ).
-SG-( Denon , ADC, Grace pozostle modele ).
-LS- (SME).
System VDS
Opracowany pod koniec lat 70-tych przez inzynierow Micro Seiki system VDS wprowadzony zostal jako opcja praktycznie we wszystkich wyzszych paskowych modelach firmy ( np. BL-91 V , BL-99 V ,BL-101 V BL-111 V, seria RX/RY) wypuszczonych na poczatku lat 80-tych. Uzytkownicy posiadajacy powyzsze gramofony w standardowych konfiguracjach mieli mozliwosc nabycia dodatkowych modulow pozwalajacych na rozbudowe tych gramofonow do wersji „V” ( Vacuum).
Do nabycia byly nastepujace moduly :
-Lozysko talerza S-1500 V
-Talerze MK-91 V (aluminium) ; MK-91 VG (gunmetal ) oraz MK-91 FVG
-Kompresory np. RP-1090 ( Micro ) ; VS-300 , VS-555 ( Luxman )
Zastosowany w Luxmanie PD-300 system VDS dziala dwutorowo . Gramofon posiada wbudowany wewnatrz plinty gumowy mieszek polaczony systemem wezykow z talerzem. Za pomoca umieszczonego w przedniej scianie plinty pokretla mieszek zostaje wprawiony w ruch wytwarzajac podcisnienie pozwalajace na zassanie plyty do talerza. ( Na gornych zdjeciach widoczny jest mieszek znajdujacy sie w roznych fazach pracy )
Jako alternatywe w stosunku do „recznego ” wytwarzania podcisnienia za pomoca mieszka firma Luxman oferowala rowniez jako opcje zastosowanie elektrycznego kompresora RP-1090 lub VS-300 , ktory podlaczano do specjalnie zaprojektowanej koncowki (krocca ) znajdujacej sie na tylnej scianie plinty. W przypadku stosowania kompresora pokretlo znajdujace sie z przodu mozna bylo zdemontowac , a powstaly w ten sposob otwor zaslepic pozostajaca na wyposazeniu nakladka.
Kolega dzieki uprzejmosci ktorego prezentuje wam powyzszy egzemplarz PD-300 skonstruowal wlasnorecznie bardzo proste, a zarazem skuteczne urzadzenie pozwalajace na „dopompowanie ” powietrza nawet podczas odsluchu uprzednio zassanej juz plyty , jezeli taka koniecznosc sie pojawia ( spadek podcisnienia na skutek nieszczelnosci ukladu). Urzadzenie sklada sie z gumowej „gruszki” , zaworu zwrotnego oraz akrylowych wezykow przytosowanych do polaczenia z kroccem .
Podsumowujac , Luxman PD-300 to bardzo dobry naped posiadajacy jak na owe czasy bardzo inowacyjny system zasycajacy plyte gramofonowa do talerza. W calej serii 300-ta zaszeregowal bym ten model na drugim miejscu po PD-350 , ktory wydaje sie bardziej dopracowany (znacznie leprzy talerz oraz uklad antywibracyjny). Najslabszym punktem tego gramofonu sa nogi, ktore w porownaniu do jakosci wykonania pozostalych komponentow pozostawiaja wiele do zyczenia.
W obecnych czasach na rynku wtornym naped nie osiaga proporcjonalnie do innych modeli tej firmy tak zawrotnych cen . Jest to moim zdaniem w pelni uzasadnione i wynika z faktu , iz z reguly po ponad 40-tu latach uzytkowania system VDS tego gramofonu jest zazwyczaj mocno zuzyty ( brak szczelnosci ) i wymaga kompleksowej renowacji. Jest to o tyle trudne , ze gumowe uszczelki , lamele oraz manszety sa praktycznie nie do dostania , a jezeli juz pojawiaja sie na rynku wtornym to osiagaja zawrotne ceny.