Luxman PD-284 byl produkowany w latach1982-84. Plinta o wymiarach : 438 x 350 x 128 mm oraz wadze 5,4 kg nie nalezy do najciezszych. Na rynku europejskim gramofon kosztowal 465 DM (Niemcy). Konstrukcja jak to zwykle bylo u Luxmana zostala zlecona firmie Micro Seiki . Postawiono tylko jeden warunek koszt tego gramofonu na rynku nie powinien przekraczac sumy 300 USD przy jednoczesnym utrzymaniu jakosci odtwarzania na pozoiomie pozostalych modeli serii 200.
Inzynierowie Micro podeszli do sprawy bardzo metodycznie wprowadzajac ograniczenia raczej w sferze estetyki wykonania niz jakosci doboru komponentow elektronicznych. Aby obnizyc koszty zaprojektowano w stosunku do wiodacych modeli serii 200 mniejsza plinte , ktora zostala oklejona srebrna folia wykonana z tworzywa ( wiodace modele serii 200 posiadaly wykonczenie w postaci ciekiej szczotkowanej blachy aluminiowej). Obudowa stroboskopu zostala zintegrowana z przelacznikiem zakresu pracy ( 33,3-45 obr/min) oraz potencjometrem regulacji obrotow ( jeden potencjometr dla obydwu predkosci). Calosc jest wykonana z czarnego plastiku.
Mimo tych ograniczen ogolnie elektronika wyglada solidnie. Do napedu zastosowano silnik pradu stalego DDM-515M4 koncernu Fujya , ktory napedza praktycznie taki sam talerz jak w pozostalych modelach serii 200 ( dodatkowe informacje w artykulach o PD-277 i PD-282 ).
Najwieksze osczednosci w stosunku do innych modeli serii 200 poczyniono w przypadku doboru ramienia obierajac zupelnie inna droge jak to mialo miejsce we wczesniejszych modelach tej serii, gdzie stosowano zubozale wersje ramienia Micro TA-1. W przypadku PD-284 zrezygnowano cakowicie z bardzo dobrego ale relatywnie drogiego ramiaczka TA-1 zastepujac je zupelnie inna nowa konstrukcja.
Jak widac na zdjeciach ramie wykonane jest juz nie tak precyzyjnie jak TA-1, posiada plastikowa baze z ktora zintegrowana jest elektryczna winda oraz zawierajace sprezyne urzadzenie antiskatingu. Najwieksza wada tego ramienia jest brak mozliwosci regulacji VTA. Ramie posiada relatywnie lekki aluminiowy headshell o wadze 6 gr z mozliwoscia rgulacji azymutu.
Uklad zasilajacy posiada jak na tamte czasy pewnego rodzaju nowinke technologiczna a mianowicie kapslowany zalany w specjalnym tworzywie z domieszka komponentow ceramicznych transformator , ktorego powloka dosc dobrze izoluje pole magnetyczne.
Podsumowujac nalezy zauwazyc , ze dosc wysrubowane parametry finansowe tego projektu zmusily w tym przypadku konstruktorow i producentow do pojscia na znaczace kompromisy w zakresie doboru poszczegolnych komponentow. Mozna to zauwazyc w dwoch aspektach , po pierwsze jezeli chodzi o wystroj zewnetrzny gramofonu ( duzo elementow plastikowych oraz folia PVC zamiast szczotkowanej blachy aluminiowej) , po drugie zastosowanie znacznie gorszego ramiaczka w stosunku do innych modeli serii 200 gdzie montowano rozne wersje ramienia TA-1. Natomiast jezeli chodzi naped gramofonu to trzeba przyznac ,ze nie odbiega on od podobnych rozwiazan stosowanych np. w PD-272 lub PD-277.
