Coraz wieksza popularnosc „ciezkich” wkladek takich firm jak Ortofon serii SPU, EMT serii OF oraz Shure M3D, przy jednoczesnie niskiej podazy ramion ( a co za tym idzie horrendalnych cen takich ramion, np. obecna cena rynkowa SME 3012 Mk.I w dobrym stanie to ponad 3000 € ) , ktore bylyby w stanie wydobyc wszystkie zalety tych systemow , sklonilo mnie do podjecia proby adaptacji (przebudowy) krotkich 9-cio calowych ramion firmy SME do standardu umozliwiajacego stosowanie w pelnym zakresie powyzszych wkladek.
Jako punkt wyjscia przyjalem zalozenie ,iz przyszle „poprawione ” ramiaczko SME powinno byc ramieniem dlugim 12 calowym posiadajacym wszystkie zalety ramienia SME 3012 wersji pierwotnej czyli Mk.I , jednoczesnie pozbawionym w miare mozliwosci jego wad. Zestaw czesci skladowych ramienia dawcy , ktore zostana ponownie wykorzystane powinien byc mozliwie szeroki.
Wady ramiaczka SME 3012 Mk.I
-slaba koncentracja masy w punkcie obrotu ramienia. Praktycznie cala seria 3000 ( no moze za wyjtkiem ramienia 3009 Mk.III ) posiada te wade. Jest to moim zdaniem szczegolnie wazne w przypadku ulozyskowania swobodnego jakim jest zastosowane w tej serii lozysko nozowe (plaszczyzna pionowa) .
-okablowanie wewnetrzne ramienia , ktore po ponad szescdzesieciu latach nadaje sie praktycznie do wymiany , w obecnych czasach mamy w tym przypadku wiele mozliwosci poprawy sytuacji w tym zakresie.
-terminal interkonektora.
-Odsprzeglenie trzpienia ciezarkow przeciwwagi.
Koncentracja masy
Najprostszym sposobem poprawy koncentracji masy w punkcie obrotu ramienia jest obnizenie srodka ciezkosci ciezarkow przeciwwagi w stosunku do osi symetrii rurki ramienia . Drugim sposobem jest obnizenie osi symetrii samego trzpienia w stosunku do osi symetrii rurki .
Ja zdecydowalem sie na to pierwsze rozwiazanie , decydujacy wplyw w tym przypadku miala analiza rozwiazan jakie inzynierowie SME podjeli przy konstrukcji ramion 3009 Mk.III oraz serii IV i V.
Okablowanie wewnetrzne.
W tym przypadku zdecydowalem sie na okablowanie typu „X” stosowane w pozniejszych konstrukcjach ramion firmy Micro Seiki. Okablowanie Typu „X” sklada sie z trzech segmentow ( w moim przypadku ) :
-posrebrzanych ciekich przewodow wykonanych z miedzi beztlenowej OFC 4 x 0,013 mm2 laczacych sprzegielko lub w przypadku Headshelli typu „Fixed” konektory z srodkowym fragmentem okablowania.
-srodkowy odcinek okablowania ekranowane przewody z czystego srebra typu 29 AWG, w tym przypadku ekran kazdego z przewodow polaczony jest z masa sygnalowa odpowiedniego kanalu.
-koncowy odcinek prowadzacy do terminalu podobnie jak w przypadku odcinka przedniego ciekie posrebrzane przewody 4 x 0,013 mm2 wykonane z miedzi beztlenowej OFC .
Niektorzy uznaja prawdopodobnie to podwojne ekranowanie w srodkowym odcinku za zbyteczne (ekranowane przewody sygnalowe oraz sama rurka ramienia ,ktora jest rowniez pewna forma „ekranu” ) , w tym przypadku zalezalo mi na osobnym ekranowaniu kazdego z kabelkow sygnalowych.
Wada takiego rozwiazania jest oczywiscie waga tego rodzaju okablowania ale w przypadku ramienia , ktorego TEM planowana jest na poziomie grubo powyzej 35 gr ma to znaczenie drugorzedne.
Ostatnim aspektem projektowania okablowania wewnetrzego jest kwestia rezonansow ramienia a konkretnie ich tlumienia wewnatrz rurki. Jak zwykle w tym przypadku zdania sa podzielone . Jedni chca koniecznie miec ten lekki „metaliczny ” poglos a drudzy nie. W moim rozwiazaniu postawilem alternatywnie na cienka wewnetrzna rurke z PVC , w ktorej puste przestrzenie pomiedzy przewodami wypelnione sa pianka PUR . Oczywiscie mozna z tej opcji zawsze zrezygnowac. Ortodoksi pewnie widzieli by tutaj specjalny kanal wykonany z balsy ale ja osobiscie nie mam z tym problemu.
Terminal interkonektora.
Pierwotna wersja SME 3012 Mk.I posiada znany rowniez z wersji Mk.II rzedowy uklad wtyczka -gniazdko z czterema pinami. Jest to moim zdaniem system odrobine archaiczny.
Poczatkowo planowalem zastapic tego typu polaczenie , typowym gniazdem w standardzie DIN 5. Jednak pozniej doszedlem do wniosku , ze DIN5 niezbyt pasuje optycznie do tych ramion. Idac z duchem czasu zdecydowlem sie na wydrukowana w systemie 3D kopie terminala zastosowanego w ramiaczku SME 3009 Mk.III. Wyglada to znacznie lepiej jak gniazdo DIN 5 lub oferowane w internecie plytki z wbudowanymi dwoma gniazdami cinch RCA i pozwala w przeciwienstwie do innych rozwiazan na calkowite ekranowanie rowniez koncowego odcinka okablowania wewnatrz puszki oslonowej ( zdjecie z lewej strony przedstawia oryginalny terminal SME 3009 Mk.III , zdjecie z prawej moj zamiennik ).
Odsprzeglenie trzpienia ciezarkow przeciwwagi.
W oryginalnym rozwiazaniu zastosowano powszechnie wtedy stosowana tuleje gumowa. Ja osobiscie zdecydowalem sie na cos bardziej nowoczesnego a mianowicie na rdzen wykonany z POM-C Polyoxymethylenu , ktory przebiega na calej dlugosci trzpienia ciezarkow przeciwwagi. Mysle , ze przy obciazeniu rzedu 220 – 250 gr potrzeba czegos bardziej stabilnego jak guma. Tworzywo to fatalnie sie obrabia ale ma te zalete w stosunku do tradycyjnie stosowanej gumy , ze nie parcieje i jest znacznie bardziej stabilne w przypadku zmian temperatury otoczenia.
Rurka ramienia
Rurka w oryginale ( 3012 Mk.I ) wazy ponad 60 gr i wykonana byla z grubosciennej blachy VA . Szukajac odpowiedniego zamiennika zdecydowalem sie na chromowana rurke mosiezna o bardzo zblizonej wadze ( zdjecie po lewej stronie , zdjecie po prawej przedstawia dla porownania taka sama rurke aluminiowa , ktora stosuje alternatywnie ).
Podsumowanie .
Zakres prac , ktore trzeba wykonac wydaje sie dosc obszerny ale przecietny majsterkowicz posiadajacy pewne doswiadczenie w budowie ramion oraz majacy odpowiednie narzedzia ( szczegolnie : tokarka oraz dosc wysokiej klasy gietarka do rurek ) jest w stanie z powodzeniem przeprowadzic tego rodzaju przebudowe. Dla tych , ktorzy nie czuja sie na silach podjac tego rodzaju wyzwania , a posiadaja „krotkie” ramiaczka SME oferuje za rozsadna cene tego rodzaju adaptacje w dwoch wariantach .
Kontakt w tej sprawie : laga.concept@gmail.com lub telefonicznie Tel. 0049-1605232562 ( jestem rowniez na WhatsApp ).
